امروز با صدایی لرزیدم برگشتم تو نبودی
با زنگ تلفن از خواب پریدم ولی تماس تو نبود
تمام وبت را زیر و رو کردم
نمی دانم تو این وب را میخونی
10 سال پیش برادرزاده مهربانی داشتم که بر اثر بیماری سرطان برحمت خدا رفت خیلی وقت بود که دلم می خواست یه بار هم شده خوابش را ببینم ولی انگار ...
تا اینکه وارد دوره کارشناسی شدم توی کلاسمون یه نفر بود که درست مثل برادر دوقلو او بود هر بار که او را میدیدم یاد برادر زاده ام می افتادم خیلی سعی می کردم با او همکلام نشوم شاید توی دو سال کارشناسی 2 کلمه هم با او حرف نزدم ولی همیشه خدا را شاکر بودم که اقلا هفته ای یکبار شبیه ترین فرد به عزیزم را می بینم تا اینکه کارشناسی هم تموم شدم حالا فکر می کنم بعضی از آدما آنقدر شبیه به هم هستند که در یه شرایطی برای فرد داغدیده آرامش را به ارمغان می آورند خدا تموم اسیران خاک را غریق نعمت کند.
انـشالـه